Wigilia Bożego Narodzenia to jeden z najważniejszych dni w polskiej tradycji, pełen symboliki i rodzinnej atmosfery. Obchodzona 24 grudnia uroczystość oficjalnie rozpoczyna czas świętowania narodzin Jezusa Chrystusa. Choć Wigilia jest głęboko zakorzeniona w tradycji chrześcijańskiej, ma również wymiar kulturowy i wiąże się z bogactwem obrzędów, takich jak łamanie się opłatkiem, wspólne kolędowanie czy zostawienie pustego miejsca przy stole dla samotnego wędrowcy. Jednym z najważniejszych elementów wieczerzy wigilijnej jest wystawienie na stole 12 potraw, symbolizujących apostołów. 24 grudnia królują postne dania, takie jak barszcz z uszkami, zupa grzybowa, pierogi z kapustą i grzybami czy kompot z suszu. Nieodłącznym elementem kolacji wigilijnej jest również ryba. W wielu domach wciąż jest to karp. Serwowany na różne sposoby, stał się kulinarnym symbolem 24.12. Nie wszyscy wiedzą jednak o tym, że spożywając karpia, kultywują tradycję rodem z PRL-u. To właśnie wtedy reklamowana przez władzę ryba zagościła na polskich stołach i stała się symbolem Bożego Narodzenia.
Karp to tradycja z PRL-u. Polacy zajadają się rybą w święta!
Karp od dziesięcioleci wydaje się być nieodłącznym elementem polskiej Wigilii, ale tradycja jego spożywania ma stosunkowo krótką historię. Ryba stała się symbolem wieczerzy wigilijnej w czasach PRL-u. Władze promowały wówczas rybę jako produkt dla każdego w ramach walki z powojennymi niedoborami żywności. Hodowla karpia była tania i łatwa, co sprawiało, że ryba ta mogła być masowo produkowana i dostępna dla wszystkich. To właśnie w czasach PRL-u używano hasła "Karp na każdym wigilijnym stole w Polsce", mającego na celu spopularyzowanie ryby w tym magicznym, kojarzonym z rodzinnym ciepłem okresie.
Wcześniej na wigilijnych stołach pojawiały się inne gatunki ryb, takie jak śledzie, sandacz czy szczupak. Dzięki systemowej promocji w PRL-u, karp stał się symbolem 24 grudnia. Dziś, choć wielu Polaków sięga też po inne ryby, przygotowując wieczerzę, karp pozostaje ważnym elementem świątecznej tradycji.
